Cambodian Youth Potential Artists

ថៃ ពុធ ទី ៣០ វិច្ចិកា ២០០៥
ជាមបៀដិាន យុៀតហ លៀតនេតិាល ៅរតិសតស

ថៃនេះ បន្ទាប់ពីញ្ញ៉ាំបាយព្រឹកនៅ ្ញាវា ជាថៃ យើងបានទៅ ្រយេុម ៅរត ្សចហៀៀល ដែលជាកន្លែង បង្រៀនសិល្បៈគូររូបសំរាប់ប្រជាជនដែលចូលចិត្ត។

ការអញ្ញើញទៅដល់ ្រយេុម បន្ទាន់ពេកពីព្រោះការប្រាប់នោះគឺមួយថៃមុនក្រៅពីគំរោងរបស់យើង។ កាលពីដំបូង ខ្ញុំពិបាករកអ្នកបកប្រែពីព្រោះលោក ណេង វណ្ណៈ ជាប់រវល់ហើយលោកមានគំរោងជួយ បកប្រែនៅ ្សៀវាននា ភហុម នៅពេលយប់សំរាប់កិច្ចពិភាក្សាចុងក្រោយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ឡិម ្វានចហាន នាយក ្រយេុម គឺជា មនុស្សដែលមានការរាក់ទាក់និងអាចយល់យ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលយើងពិភាក្សា ជាមួយសិស្សទាំងឡាយរបស់គាត់។ អ្វីដែលជាទីពេញចិត្តគឺជាសិស្សទាំងឡាយដែលបានមក ជួបជុំគ្នាមាន អាយុពី១២ដល់២០ឆ្នាំមានការចាប់អារម្មណ៏និងចង់ដឹង។ សង្ឃឹមថាយើងអាចបន្តកម្មវិធីដូចនេះទៀត។ ឥឡូវនេះដល់ពេលញ្ញ៉ាំបាយថៃត្រង់និងដេីរកំសាន្តរហូតដល់ពេលយប់ចាក់រឿងភាពយន្ត ពតេហ ពី ៅរិា គុសុមាដេឹា និង ការពិភាក្សាដ៏ធំមួយស្តីពីឈុតឆាកឯករាជ្យ។

Indie is Rolling.....

ថៃ អង្គារ ទី ២៩ វិច្ជិកា ២០០៥

ជាការពិតណាស់ ថៃម្សិលមិញគឺជាថៃដែលខ្ញុំចង់បានពីព្រោះមានពេលវាទំនេរជាច្រើនដែលគ្រោងនឹង ទៅទិញឥវ៉ាន់ដើរកំសាន្តជាលើកទី ២ ។ ដូច្នេះបន្ទាប់ពីអាហារពេលព្រឹក កាហ្វេ កម្ពុជាបានជួយខ្ញុំអោយ បានដើរកំសាន្ត។ វត្តលង្ការដែលជា ព្រះវិហារប្រវត្តិសាស្ត្រ មួយក្នុងចំណោមព្រះវិហារដ៏ទៃទៀតនៅទី ក្រុងភ្នំេពញដែលខ្ញុំបានទៅទស្សនាមុនគេដែលនៅមិនឆាយពីព្រះបរមរាជវាំង និង វិមានឯករាជ្យ។ វត្ត លង្គារក៏ជាកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ព្រះសង្ឃទាំងឡាយ។ បន្ទាប់មកទៀត វុធបានជួនខ្ញុំទៅកន្លែងមួយដែលខ្ញុំ មិនចង់ចូលនោះ គឺ សារមន្ទីរទួលស្លែង 9អនៀចិដេ ុំសេុមប បរិយាកាសគួរអោយរន្ឋត់។ អាគារនោះគឺជាកន្លែង ដែលប៉ុលពតបានសំលាប់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់។ ខ្ញុំគិតថាវាគ្រាន់តែជាកន្លែង សំរាប់បង្ហាញអោយស្គាល់នូវវត្ថុបុរាណ តែផ្ទុយទៅវិញប៉ុលពតបានថតរូបជនរងគ្រោះមុនពេលសំលាប់។ មានមនុស្សម្នាមួយចំនួនដែលរស់ផុតពីការសំលាប់របស់ប៉ុលពត ដូចជា ជាងថតរូបនិងអ្នកគូរគំនូរ ព្រឹត្តិការណ៏ដែលបានកើតឡើងកាលពីសម័យនោះ។ ហេតុដូច្នេះរូបថតទាំងអស់នោះបានជាប់ទាក់ទិន ដោយផ្ទាល់នូវរូបភាពនិងកន្លែងវិធីការសំលាប់ ហើយសោកនាដកម្មមនុស្សលោកបែបនេះ សូមកុំកើត មានឡើងម្តងទៀតអោយសោះ។ ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ជាការពិត ប្រសិនបើគេប្រមែប្រមូល ឯកសារ ប្រហែលជានឹងមានសារមន្ទីរបែបនេះ ដូចជា ឌឿំ នៅអាសេ ទីម័រឡេស្ទេ និង ជំលេាះផ្សេងៗទៀត។ មានប្រវត្តិសាស្ត្រជាច្រើនដែលសរសេរឡើងដោយឈាមក្នុងពិភពរបស់យើង។
ឥឡូវនេះខ្ញុំសរសេរប្រវត្តិសាស្ត្រជាមួយរូបភាពទាំងឡាយ និងរឿងគំនូររូពភាពសង្ឃឹមថាបានជោគជ័យ។ ដើម្បីបំបាត់អារម្មណ៏ឆ្កួតចង្អោរពីសារមន្ទីរប្រល័យពូជសាសន៏ទួលស្លែង ខ្ញុំបានទៅទិញឥវ៉ាន់នៅផ្សារទួល ទំពូង 9្រុសសិាន ាំរកតេប ។ មនុស្សម្នាជាច្រើនទិញនេះទិញនោះសំរាប់ជាវត្ថុអនុស្សាវរិ៍យ៏ ហើយនៅពេលយប់គឺជាកម្មវិធីបញ្ចាំងភាពយន្តនៅសុវណ្ណភូមិសំរាប់ថៃដំបូងដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ ប៉ុន្តែ សំណាងល្អនៅម៉ោង៧ៈ៣០ យប់ភ្លៀងក៏ឈប់ហើយអាចបញ្ចាំងរឿងភាពយន្តទីមួយគឺជាភាពយន្តដែល ធ្វើអោយខ្ញុំមានមោទនភាព។ នេះគឺជាការពិត នៃប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលខុសប្លែកពីការផ្សាយ ពាណិជ្ជកម្ម។ រឿងភាពយន្តទី២ គឺរឿងគំនូរជីវចលពី ្សតៀផ ុ៖មាន ជលៀនិនង ជាស្នាដៃរបស់ ឺាហយុ ៅដិយា 9ះលេលៀមៀតិៀនប អ្នកនិពន្ឋរឿងគំនូរជីវចលម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកនិពន្ឋផ្សេងៗទៀត ដូចជា អាតហៀត គាចា ហើយនិង រឿងភាពយន្តក្មេងៗនៅ ្សតុដិៀ គាសាតបាតា ដែលធ្វើអោយមនុស្សម្នាទាំងឡាយសើចក្អាកក្អាយនិងកោតសរសើរ។ បន្ទាប់មកមានការពិភាក្សានិង មានសំនួរជាច្រើនពីអ្នកទស្សនិកជនស្តីពិឈុតឆាកគំនូរជីវចលឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលអាចផលិតរឿងភាពយន្ត ដោយខ្លួនឯងដែលពួកគេចូលចិត្ត និង បង្ហាញទស្សនៈយើងនឹងសិក្សារួមគ្នា។

Dari Jawa Ke Bali

ថៃ ចន័្ទ ទី ២៨ វិច្ឆិកា ២០០៥
ពី ្ញាវា ទៅ ពាលិ
បន្ទាប់ពីបំពេញការងារនៅទីក្រុងភ្នំពេញអស់រយះពេលមួយសប្តាស៍មក កាលពីម្សិលមិញខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមតាំងពិពណ៍រឿងគំរូរូបភាពរបស់ខ្ញុំ។ កន្លែងរបស់ខ្ញុំមិនសូវជាធំប៉ុន្មានទេ តែវាបង្ហាញនូវ ្សុន ឌេឹ។ ប្រសិនបើអ្នកមកទីនេះកុំភ្លេចឈាងចូលមើលកន្លែងតាំងពិពណ៍របស់ខ្ញុំ ហើយជាមធ្យមម៉៉ូតដែលត្រូវលក់គឺជាស្នាដៃរបស់ ឡិនដា ជាសិល្បៈករខ្មែរដែលធំដឹងក្តីនៅប្រទេស កាណាដា។ បន្ទាប់ពីពិពណ៍យើងបានស្រស់ស្រូបអាហារពេលយប់រួចហើយដើរកំសាន្តហើយមិនបានធ្វើ របាយការណ៍ទេ។ កាលពីព្រឹកមិញគឺជាពេលដែលខ្ញុំចង់បានពីព្រោះវាជាពេលសំរាប់ធ្វើដំណើរទេសចរណ៍ ពីព្រោះចាប់តាំងពីមកទីនេះពុំទាន់បានដើរកំសាន្តទេវុធបាននាំខ្ញុំទៅវត្តភ្នំ។ វិហារព្រះពុទ្ឋសាសនាដ៏ល្អ មួយ បន្ទាប់មកបន្តដំណើរទៅភូមិចាម ដែលជាឈ្មោះភូមិសំរាប់ប្រជាជនអ៊ីស្លាមរស់នៅ នៅកម្ពុជា។ នៅចុងបញ្ចប់ ខ្ញុំលឺសំលេងហៅអោយបួងសួង 9ៅដឋានប ។ វុធបានរង់ចាំខ្ញុំនៅខាងក្រៅហើយខ្ញុំបួងសួង ឌឋុហុរ ហើយយើងបានថតរូបនៅទីនេាះ។




បន្ទាប់ពិវិហារអ៊ីស្លាម ខ្ញុំបានបន្តដំណើរទៅកាន់ផ្សារថ្មី ដែលជាសំណង់របស់បារាំងហើយញ៉ាំកាហ្វេ។ បន្ទាប់ពីផ្សារថ្មីយើងបានទៅកាន់សារមន្ទីរជាតិដ៏ល្អមួយដែរមាននូវរូបចំលាក់ជាច្រើនដោយមានឈ្មោះ ដែលខ្ញុំស្គាល់ពីរឿងល្ខោនខោល 9ឺាយានងប ដូចជា ព្រះសិវៈ ព្រះវិស្ណុ តំបន់ ឌឹារាឹាតិ ។ ប្រហែលរឿងល្ខោនខោលមានតាំងពីពេលមុនមកម្ល៉េះ។ គួរអោយស្តាយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ងងុយគេង ពីព្រោះតែអស់កំលាំងទ្រាំមិនបានហើយត្រលប់ទៅកន្លែងវិញរួចសំរាកថៃត្រង់។ ពេលភ្ញាក់ពីដេក ខ្ញុំនៅឯណា? ភ្ញាក់ពីដេក ខ្ញុំបានទៅងូតទឹកហើយត្រៀមទៅបង្ហាញរឿងគំរូរូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ី នៅ ្ញាវា ជាថៃ។ ការបង្ហាញរឿងគំរូរូបភាពបានទទួលជោគជ័យពីព្រោះបានប្រមែប្រមូលអ្នកធ្វើរឿងគំនូររូបភាព ជាន់ខ្ពស់កម្ពុជានិងនិស្សិតដែលមានចំណង់ចំណូលចិត្តធ្វើរឿងគំនូររូបភាព។ បន្ទាប់មកយើងបានទៅកាន់ ភោជនីយដ្ឋាន ពាលិ ជាថៃ ្ប ្ញាវា ពាលិ គ្រាន់តែប៉ុន្មាននាទី យើងអាចញ៉ាំម្ហូបឥណ្ឌូនេស៊ីដែលលោក ឺាហយុ បុគ្គលិកស្ថានទូតឥណ្ឌូនេស៊ីជាអ្នកចេញលុញអោយយើង។

Photo Fun

Tags: Cambodia,
Indonesia,comics,komik

Workshop!!

ថៃ សៅរ៍ ទី ២៦ វិច្ឆិកា ២០០៥
សិក្ខាសាលា!





ថៃនេះជាថៃដែលពិបាកជាងគេ គឺមានសិក្ខាសាលានៅពីរកន្លែងនៅថៃតែមួយ។ កាលពីព្រឹកមិញ ខ្ញុំនិង ្ញៀហន បានទៅ ជជធ ហើយស្រស់ស្រូបអាហារពេលព្រឹក នំបុ័ង និង កាហ្វេ។ ជាធម្មតា ្ញៀហន ហៅខ្ញុំអោយញ៉ាំកាហ្វេទឹកដោះគោទឹកកក ប៉ុន្តែសំរាប់ថៃនេះ និងថៃបន្ទាប់ខ្ញុំហៅ ៀ៖ត ានដ ពលាចក ។ ដោយរង់ចាំសិក្ខាសាលានៅម៉ោង ២ៈ០០រសៀល ខ្ញុំ និង ្ញៀហន បានទៅរកមើលស៊ុមសំរាប់ពិពណ៍របស់ខ្ញុំ នៅថៃស្អែក។ ជាសំណាងល្អដែលយើងបានពិនិត្យមើលពីព្រោះមានរបស់របរជាច្រើនដែលខូច និង មិនច្បាស់ល្អ។ សិក្ខាសាលាបានចាប់ផ្តើមនៅម៉ោងជាង ២ៈ០០ បន្ទាប់ពី ខ្ញុំ វុធ និង ្ញៀហន ញ៉ាំបាយថៃត្រង់។ ដំបូងមានមនុស្សម្នាបន្តិចបន្តួច តែក្រោយមកមានមនុស្សជាច្រើនបានចូលរួម សិក្ខាសាលានេះ។ មុនពេលសិក្ខាសាលាខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមណែនាំអោយស្គាល់អំពីរឿងគំរូរូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ី តាំងពីសម័យមុន និង សម័យឥឡូនេះព្រមទាំងបង្ហាញនូវហេតុអ្វីយើងត្រូវរៀបចំសិក្ខាសាលា។
អ្នកចូលរួមទាំងឡាយមានចំំណាប់អារម្មណ៍ផងដែរពេលនោះមានអ្នកស្រី ៖លេនេជាជនជាតិអូស្ត្រាលី ដែល ធ្លាប់រស់នៅទីក្រុង ្ញាការតា ហើយរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញអស់រយះពេល៦ឆា្នំហើយ។ អ្នកស្រី ៖លេនេ ធ្លាប់បកប្រែសៀវភៅឈ្មោះ ទាន ាំលាកាបោះពុម្ពលើកទី១។ ឥឡូវនេះអ្នកស្រី ៖នេលនេ កុំពុងជួយកិច្ចការសាលាកី្តខ្មែរក្រហម។

ជាសំណាងល្អមាន លោកណេង វណ្ណៈ ជាបុគ្គលិកស្ថានទូតឥណ្ឌូនេស៊ី ជាជនជាតិខ្មែរដែលធ្លាប់ ទៅសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ ូអំ ឥណ្ឌូនេស៊ីផ្នែកទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិ) បានជួយបកប្រែភាសា ឥណ្ឌូនេស៊ីទៅជាភាសាខ្មែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយធ្វើអោយងាយស្រួលក្នុងការនិយាយស្តី វាប្រសើរជាង និយាយភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍រំជើបរំជួលនៅពេលដែលខ្ញុំលឺនិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យ វិចិត្រសិល្បៈនិយាយថា ឥឡូវនេះគាត់ដឹងវិធីនៃការធ្វើរឿងគំរូរូបភាព។ លោក ណេង វណ្ណៈ និយាយថា ឥឡូវនេះលោកស្គាល់រឿងគំរូរូបភាពកាន់តែច្បាស់។ តាមយោបល់របស់លោក កាលពីមុនមានគេលក់ រឺ ជួលរឿងគំនូររូបភាពនេះដូចគ្នានិងឥណ្ឌូនេស៊ីដែរកាលពីពេលមុន។ ជាអកុសល សង្គ្រាមបានបំផ្លាញអ្វីៗ គ្រប់យ៉ាង។ បន្ទាប់ពីសិក្ខាសាលា និង ពិពណ៍សៀវភៅ ឡិរេ នែ ធតេេ នៅ ជជធ យើងបានបន្តទៅកាន់ ពៀៀក ធដេរោតិៀន ដើម្បីចាប់ផ្តើមសិក្ខាសាលាម្តងទៀត។ ឥឡូវនេះយើងចាប់ផ្តើមកម្មវិធី ្ញាម ្សតរិផស ហើយយើងបានអង្គុយនៅជុំវិញតុព្រមទាំងមានខ្មៅដៃនៅនឹងដៃ បន្ទាប់មកទៀតរង់ចាំវេន និងមកដល់ដើម្បីបន្តគូរលើក្រដាស់ដែលដាក់អោយគូរបន្តបន្ទាប់គ្នា។ អ្នកចូលរួមម្នាក់ត្រូវគូរមួយផ្ទាំង ហើយអ្នកបន្ទាប់នឹងបន្តគូរដោយផ្អែកទៅលើគំនិតរៀងៗខ្លួន ក៏ប៉ុន្តែត្រូវតែគូរអោយសាច់រឿងវាជាប់ អត្ថន័យគ្នា។ ពួកយើងបានឈប់សំរាកញ៉ាំបាយថៃត្រង់រួចបន្តរហូតដល់ម៉ោងជិត ១ៈ០០ ថៃត្រង់។ អស់កំលាំងត្រូវតែដេក ពីិព្រោះថៃស្អែកខ្ញុំត្រូវទៅស្ថានទូតឥណ្ឌូនេស៊ីមានការប្រកួតកីឡារំលឹកខួប គឿភ្រ្រី របស់ឥណ្ឌូនេស៊ី។

Lire en Fete

ថៃ ព្រហស្បតិ៍ ទី ២៤ វិច្ឆិកា ២០០៥
ឡិរេ នែ ធតេេ

កាលពីម្សិលមិញនេះគឺជាកម្មវិធីបើកពិពណ៏សៀវភៅ ឡិរេ នេ ថតេេ ដែលរៀបចំឡើង ជជធ ភ្នំពេញ ដូចជាពិធីបង្ហាញសៀវភៅ ីគៅភី នៅឥណ្ឌូនេស៊ិ។ នៅម៉ោង ២ៈ០០ រសៀលអ្នកតាំងពិពណ៏បានរៀបចំ ដាក់តាំងសៀវភៅរបស់ពួកគេនៅលើតុនិងនៅជុំវិញបន្ទប់តាំងពិពណ៏របស់ពួកគេ។ នៅកន្លែងតាំងពិពណ៏មានមនុស្សម្នាចូលទស្សនាជាច្រើន ប៉ុន្តែតាមការពិនិត្យរបស់ខ្ញុំអ្នកដែលចូលរួម មើលពិពណ៏នោះមិនតំណាងអោយប្រជាជនជាទូទៅទេពីព្រោះក្រៅពីជនបរទេសដែលមានទស្សនាពួកគេគ្រាន់តែតំណាងអោយមនុស្សម្នាក់ថ្នាក់កណ្ដាលនៅកម្ពុជា។
លោក ្ញៀហន និយាយថានៅកម្ពុជាមិនមាន ថ្នាល់កណ្ដាល ដ៏ ពិតប្រាកដនោះទេប្រសិនបើមិនក្រទេ គឺមានខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយស្តង់ ពានដេ ឌសេិនេេ គហមរេេ9រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជា ប។ ផ្ទុយទៅវិញ រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជាមិនមានទេគឺមានរឿងគំនូររូបភាពដែលខ្ញុំយកមកពីឥណ្ឌូនេស៊ី ពីព្រោះ ស្តង់ពិពណ៏នោះ គ្រាន់តែដាក់តាំងនូវផ្ទាំងគំនូររបស់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈ។ ការតាំងពិពណ៌បិទនៅម៉ោង ៧ៈ០០ យប់ហើយបន្តការពិភាក្សាគ្នា នៅហាងកាហ្វេជជធដែលចូលរួម ដោយ ឯកឧត្តមឯកអគ្គរដ្ឋទូតបារាំងប្រចាំនៅកម្ពុជា។
ការទាក់ទាញអ្នកទស្សនាការតាំងពិពណ៌ក៏មាននូវដែនកំនត់ដែរ ចំពោះអ្វីដែលអ្នកទាំងនោះអានឬអ្វីដែល ពួកគេត្រូវការដូចជាសៀវភៅសំរាប់សិក្សានិងសៀវភៅសំរាប់លំហែកាយ។ ហេតុដូច្នេះហើយរឿងគំនូរ រូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីដែលមានភាសាចំឡែកនោះ តាមយោបល់ពួកគេ គឺមិនអាចទាក់ទាញដោយផ្ទាល់នូវ ចំណាប់អារម្មណ៍។ មានមនុស្សមួយចំនួនបានបើកមើលគំរូរូបភាព ហើយសួរថាហេតុអ្វីបានជាមិនដាក់ តាំងជាភាសាអង់គ្លេស? ខ្ញុំឆ្លើយថា អូ! វាពិតមែន!
ចំណង់ចំណូលចិត្តអានសៀវភៅរបស់យុវជននៅទីនេះនូវមានកំរិតទាបណាស់ហើយការបោះពុម្ពសៀវភៅមានកំរិតតិចតួច។ ភាគច្រើននៃសៀវភៅដែលបានបោះពុម្ព គឺជាសមិទ្ឋិផលរបស់រដ្ឋាភិបាល ហេតុដូច្នេះវាមានការលំបាកក្នុងការផ្សព្វផ្សាយរឿងគំរុូរូបភាព។ ជាការពិត ប្រទេសកម្ពុជាមានប្រវត្តិ រឿងគំរូរូបភាពចាប់តាំងពីទសតវត្សទី៦០ដូចជារឿងគំរូរូបភាពមនោសញ្ចេតនាខ្លីៗ និង រឿងគំរូរូបភាព ស្តីពីខ្មោចត្រូវបានគេបោះពុម្ពសារជាថ្មីរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នដោយពុំមានប្រាក់កំរៃសំរាប់អ្នកសរសេររឿងគំរូរូបភាពទាល់តែសោះ។ នៅកម្ពុជាពុំមានរឿងគំរូរូបភាពបកប្រែពីបរទេសទេ សូម្បីតេរឿងគំរូរូបភាព ក្នុងស្រុកក៏ពុំមានដែរលើកលែងរឿងគំរូរូបភាពរបស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដូចជា ៖រេិតាងេ ឺាតចហ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចេញពីសហគមន៍តូចមួយដែលបានជួបប្រជុំគ្នាកាលពីម្សិលមិញ នៅ ពៀៀក ធដេរោតិៀន ទំនងជាមានចំនុចច្បាស់លាស់ដើម្បីចាប់ផ្តើមនូវអ្វីមួយថ្មីនិងជាទីពេញចិត្តហើយមិនទាន់ មានការហូរចូលពីខាងក្រៅច្រើនលើសលប់ទេ។

ការតាំងពិពណ៍ ឡិរេ នែ ធតេេ
ជាការពិត ឥឡូវនេះខ្ញុំរវល់ណាស់តែខ្ញុំនៅមានឱកាសសរសេរ។ នៅម៉ោង ២ៈ០០ រសៀល ពិធីបើកនៃ ការតាំងពិពណ៍ ឡិរេ នែ ធតេេ នៅ ជជធ បានចាប់ផ្តើម ហើយខ្ញុំត្រូវតែត្រៀមនិងយាមស្តង់ពិពណ៌ រឿងគំរូរូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ី។ ខ្ញុំពុំបានយករឿងគំរូរូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីជាច្រើនសំរាប់ពិពណ៍នេះទេ ប៉ុន្តែ វាគ្រប់គ្រាន់សំរាប់តំណាងអោយរឿងគំរូរូបភាពសម័យទំនើប។ ខ្ញុំបានយករឿងគំរូរូបភាពថតចំលង និង របស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដើម្បីបង្ហាញអ្នកចូលរួម។ ខ្ញុំកំពុងតែរង់ចាំការសំរេចចិត្តរបស់ស្ថានទូត ឥណ្ឌូនេស៊ីនៅភ្នំពេញដែលចង់ជួយបកប្រែក្នុងកម្មវិធីសំនួរ-ចំលើយនៅក្នុងការតាំងពិពណ៍។ សំរាប់ៃថ សៅរ៍ ខ្ញុំត្រូវតែរៀបចំសិក្ខាសាលាសំរាប់យុវជនកម្ពុជា។

Photos

From November 23:





Tags: Cambodia,
Indonesia,comics,komik

Menjelang Pameran Lire En Fete

ថៃ ព្រហស្បតិ៍ ទី ២៤ វិច្ឆិកា ២០០៥
ឡិរេ នែ ធតេេ

កាលពីម្សិលមិញនេះគឺជាកម្មវិធីបើកពិពណ៏សៀវភៅ ឡិរេ នេ ថតេេ ដែលរៀបចំឡើង ជជធ ភ្នំពេញ ដូចជាពិធីបង្ហាញសៀវភៅ ីគៅភី នៅឥណ្ឌូនេស៊ិ។ នៅម៉ោង ២ៈ០០ រសៀលអ្នកតាំងពិពណ៏បានរៀបចំ ដាក់តាំងសៀវភៅរបស់ពួកគេនៅលើតុនិងនៅជុំវិញបន្ទប់តាំងពិពណ៏របស់ពួកគេ។ នៅកន្លែងតាំងពិពណ៏មានមនុស្សម្នាចូលទស្សនាជាច្រើន ប៉ុន្តែតាមការពិនិត្យរបស់ខ្ញុំអ្នកដែលចូលរួម មើលពិពណ៏នោះមិនតំណាងអោយប្រជាជនជាទូទៅទេពីព្រោះក្រៅពីជនបរទេសដែលមានទស្សនាពួកគេគ្រាន់តែតំណាងអោយមនុស្សម្នាក់ថ្នាក់កណ្ដាលនៅកម្ពុជា។
លោក ្ញៀហន និយាយថានៅកម្ពុជាមិនមាន ថ្នាល់កណ្ដាល ដ៏ ពិតប្រាកដនោះទេប្រសិនបើមិនក្រទេ គឺមានខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយស្តង់ ពានដេ ឌសេិនេេ គហមរេេ9រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជា ប។ ផ្ទុយទៅវិញ រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជាមិនមានទេគឺមានរឿងគំនូររូបភាពដែលខ្ញុំយកមកពីឥណ្ឌូនេស៊ី ពីព្រោះ ស្តង់ពិពណ៏នោះ គ្រាន់តែដាក់តាំងនូវផ្ទាំងគំនូររបស់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈ។ ការតាំងពិពណ៌បិទនៅម៉ោង ៧ៈ០០ យប់ហើយបន្តការពិភាក្សាគ្នា នៅហាងកាហ្វេជជធដែលចូលរួម ដោយ ឯកឧត្តមឯកអគ្គរដ្ឋទូតបារាំងប្រចាំនៅកម្ពុជា។
ការទាក់ទាញអ្នកទស្សនាការតាំងពិពណ៌ក៏មាននូវដែនកំនត់ដែរ ចំពោះអ្វីដែលអ្នកទាំងនោះអានឬអ្វីដែល ពួកគេត្រូវការដូចជាសៀវភៅសំរាប់សិក្សានិងសៀវភៅសំរាប់លំហែកាយ។ ហេតុដូច្នេះហើយរឿងគំនូរ រូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីដែលមានភាសាចំឡែកនោះ តាមយោបល់ពួកគេ គឺមិនអាចទាក់ទាញដោយផ្ទាល់នូវ ចំណាប់អារម្មណ៍។ មានមនុស្សមួយចំនួនបានបើកមើលគំរូរូបភាព ហើយសួរថាហេតុអ្វីបានជាមិនដាក់ តាំងជាភាសាអង់គ្លេស? ខ្ញុំឆ្លើយថា អូ! វាពិតមែន!
ចំណង់ចំណូលចិត្តអានសៀវភៅរបស់យុវជននៅទីនេះនូវមានកំរិតទាបណាស់ហើយការបោះពុម្ពសៀវភៅមានកំរិតតិចតួច។ ភាគច្រើននៃសៀវភៅដែលបានបោះពុម្ព គឺជាសមិទ្ឋិផលរបស់រដ្ឋាភិបាល ហេតុដូច្នេះវាមានការលំបាកក្នុងការផ្សព្វផ្សាយរឿងគំរុូរូបភាព។ ជាការពិត ប្រទេសកម្ពុជាមានប្រវត្តិ រឿងគំរូរូបភាពចាប់តាំងពីទសតវត្សទី៦០ដូចជារឿងគំរូរូបភាពមនោសញ្ចេតនាខ្លីៗ និង រឿងគំរូរូបភាព ស្តីពីខ្មោចត្រូវបានគេបោះពុម្ពសារជាថ្មីរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នដោយពុំមានប្រាក់កំរៃសំរាប់អ្នកសរសេររឿងគំរូរូបភាពទាល់តែសោះ។ នៅកម្ពុជាពុំមានរឿងគំរូរូបភាពបកប្រែពីបរទេសទេ សូម្បីតេរឿងគំរូរូបភាព ក្នុងស្រុកក៏ពុំមានដែរលើកលែងរឿងគំរូរូបភាពរបស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដូចជា ៖រេិតាងេ ឺាតចហ ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ចេញពីសហគមន៍តូចមួយដែលបានជួបប្រជុំគ្នាកាលពីម្សិលមិញ នៅ ពៀៀក ធដេរោតិៀន ទំនងជាមានចំនុចច្បាស់លាស់ដើម្បីចាប់ផ្តើមនូវអ្វីមួយថ្មីនិងជាទីពេញចិត្តហើយមិនទាន់ មានការហូរចូលពីខាងក្រៅច្រើនលើសលប់ទេ។

ការតាំងពិពណ៍ ឡិរេ នែ ធតេេ
ជាការពិត ឥឡូវនេះខ្ញុំរវល់ណាស់តែខ្ញុំនៅមានឱកាសសរសេរ។ នៅម៉ោង ២ៈ០០ រសៀល ពិធីបើកនៃ ការតាំងពិពណ៍ ឡិរេ នែ ធតេេ នៅ ជជធ បានចាប់ផ្តើម ហើយខ្ញុំត្រូវតែត្រៀមនិងយាមស្តង់ពិពណ៌ រឿងគំរូរូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ី។ ខ្ញុំពុំបានយករឿងគំរូរូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីជាច្រើនសំរាប់ពិពណ៍នេះទេ ប៉ុន្តែ វាគ្រប់គ្រាន់សំរាប់តំណាងអោយរឿងគំរូរូបភាពសម័យទំនើប។ ខ្ញុំបានយករឿងគំរូរូបភាពថតចំលង និង របស់អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដើម្បីបង្ហាញអ្នកចូលរួម។ ខ្ញុំកំពុងតែរង់ចាំការសំរេចចិត្តរបស់ស្ថានទូត ឥណ្ឌូនេស៊ីនៅភ្នំពេញដែលចង់ជួយបកប្រែក្នុងកម្មវិធីសំនួរ-ចំលើយនៅក្នុងការតាំងពិពណ៍។ សំរាប់ៃថ សៅរ៍ ខ្ញុំត្រូវតែរៀបចំសិក្ខាសាលាសំរាប់យុវជនកម្ពុជា។

Hari kedua dan ketiga

ថៃ អង្គារ ទី ២២ វិច្ជិកា ២០០៥
ឡិរេ នេ ធតេេ
ថៃ ពុធ ទី ២៣ វិច្ជិកា ២០០៥
ថៃ ទី ២ និង ទី ៣

ថៃនេះជាថៃទី ៣ កាលពីម្សិលមិញគ្មានពេលវេលានឹង សរសេររបាយការណ៏។ ផ្ទុយទៅវិញ មានសកម្មភាពច្រើនគួរសមដែរ ពេលព្រឹកជួបប្រជុំជាមួយស្ថានទួតឥណ្ឌូនេស៊ី ហើយសុំការឧបត្ថម្ហ បកប្រែ។ មានការលំបាកណាស់ដែរពីព្រោះភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំមិនសូវស្ទាត់ជំនាញ លើសពីនេះភាសា ខ្មែរកាន់តែពិបាក។ បន្ទាប់ពីនេះមក ខ្ញុំទៅពិនិត្យមើលកន្លែងតាំងពិពណ៏ ្សុន ឌេុ។ បន្ទាប់ពីពិនិត្យ មើលរួចមក ពួកយើងបានទៅកាន់ ពៀៀក ធដេរោតិៀន ដោយឆៀងចូលផ្សាររកមើលរឿងគំនូររូបភាព 9ជៀមិចប ចាស់ៗរបស់ខ្មែរហើយញ្ញាុំបាយពេលថៃត្រង់។ ពៀៀក ធដេរោតិៀន គឺជាអង្គការក្រៅ រដ្ឋាភិបាលដែលឧបត្ថម្ហសៀវភៅសំរាប់បណ្ណាល័យដោយឥតថ្លៃ។ នៅទីនោះយើងបានជួបជាមួយនិស្សិត មកពីសកលវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈ 9្រូធៅប ដើម្បីបង្ហាញ អំពីរឿងគំនូររូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីដែលនៅទី បញ្ច្ចប់បានរៀបចំកម្មវិធី ្ញាម ្សតរិផ មាននយ័ថាគូររឿងរូបភាពជាមួយគ្នា។ រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជា បានបញ្ចប់ទៅវិញនៅតាមទីផ្សារកាលពី អំឡុងទសវត្សទី ៦០ បន្ទាប់ពីនោះមកលែងមានតទៅទៀត ហើយ លើកលែងតែរឿងគំនូររូបភាពនៅអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល។ នៅពេលធ្វើ ្ញាម ្សតរិផ ពួកគេរីករាយគូររូប ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលស្នើរសុំអោយនិយាយប្រាប់អំពីឈុតឆាករឿងឥណ្ឌូនេស៊ីពួកគេ មិនសូវចាប់អារម្មណ៏ និង រូបភាពដែលបង្ហាញពីការរិះគន់ទេ។ ជាពិសេសប្រភពដែលមិនពាក់ពន័្ឋ និង នយោបាយ ឬប្រពន្ឋ័រដ្ឋាភិបាល នៅតែមានលក្ខណៈតឹងតែង។ ខ្ញុំបានទៅកាន់កន្លែងបោះពុម្ពលោក ្ញៀហន ដែលកំពុងកែតំរូវរឿងគំនូររូបភាពសំរាប ់ ៖រេិតាងេ ឺាតចហ ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំទៅកាន់កន្លែងសិល្បៈ សុវណ្ណាភូមិដែលជាកន្លែងបញ្ចាំងរឿងគំនូរជីវចលនិងរឿងខ្លីៗ។ បន្ទាប់មកពួកយើងទៅកាន់ ជជធ ដើម្បីពិនិត្យមើលកន្លែងសំរាប់រៀបចំសិក្ខាសាលារឿងគំនូររូបភាពរបស់ខ្ញុំហើយបន្តដំណើរទៅកាន់ផ្សារថ្មី 9ជនេតរាល ាំរកតេប និងទិញកាហ្វេវៀតណាម និង កាហ្វេកម្ពុជា។ កាហ្វេកាហ្វេ ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើសៀវភៅរូបភាព

Lire en Fete

ថៃ អង្គារ ទី ២២ វិច្ជិកា ២០០៥
ឡិរេ នេ ធតេេ
ថៃ ពុធ ទី ២៣ វិច្ជិកា ២០០៥
ថៃ ទី ២ និង ទី ៣

ថៃនេះជាថៃទី ៣ កាលពីម្សិលមិញគ្មានពេលវេលានឹង សរសេររបាយការណ៏។ ផ្ទុយទៅវិញ មានសកម្មភាពច្រើនគួរសមដែរ ពេលព្រឹកជួបប្រជុំជាមួយស្ថានទួតឥណ្ឌូនេស៊ី ហើយសុំការឧបត្ថម្ហ បកប្រែ។ មានការលំបាកណាស់ដែរពីព្រោះភាសាអង់គ្លេសរបស់ខ្ញុំមិនសូវស្ទាត់ជំនាញ លើសពីនេះភាសា ខ្មែរកាន់តែពិបាក។ បន្ទាប់ពីនេះមក ខ្ញុំទៅពិនិត្យមើលកន្លែងតាំងពិពណ៏ ្សុន ឌេុ។ បន្ទាប់ពីពិនិត្យ មើលរួចមក ពួកយើងបានទៅកាន់ ពៀៀក ធដេរោតិៀន ដោយឆៀងចូលផ្សាររកមើលរឿងគំនូររូបភាព 9ជៀមិចប ចាស់ៗរបស់ខ្មែរហើយញ្ញាុំបាយពេលថៃត្រង់។ ពៀៀក ធដេរោតិៀន គឺជាអង្គការក្រៅ រដ្ឋាភិបាលដែលឧបត្ថម្ហសៀវភៅសំរាប់បណ្ណាល័យដោយឥតថ្លៃ។ នៅទីនោះយើងបានជួបជាមួយនិស្សិត មកពីសកលវិទ្យាល័យវិចិត្រសិល្បៈ 9្រូធៅប ដើម្បីបង្ហាញ អំពីរឿងគំនូររូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីដែលនៅទី បញ្ច្ចប់បានរៀបចំកម្មវិធី ្ញាម ្សតរិផ មាននយ័ថាគូររឿងរូបភាពជាមួយគ្នា។ រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជា បានបញ្ចប់ទៅវិញនៅតាមទីផ្សារកាលពី អំឡុងទសវត្សទី ៦០ បន្ទាប់ពីនោះមកលែងមានតទៅទៀត ហើយ លើកលែងតែរឿងគំនូររូបភាពនៅអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល។ នៅពេលធ្វើ ្ញាម ្សតរិផ ពួកគេរីករាយគូររូប ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលស្នើរសុំអោយនិយាយប្រាប់អំពីឈុតឆាករឿងឥណ្ឌូនេស៊ីពួកគេ មិនសូវចាប់អារម្មណ៏ និង រូបភាពដែលបង្ហាញពីការរិះគន់ទេ។ ជាពិសេសប្រភពដែលមិនពាក់ពន័្ឋ និង នយោបាយ ឬប្រពន្ឋ័រដ្ឋាភិបាល នៅតែមានលក្ខណៈតឹងតែង។ ខ្ញុំបានទៅកាន់កន្លែងបោះពុម្ពលោក ្ញៀហន ដែលកំពុងកែតំរូវរឿងគំនូររូបភាពសំរាប ់ ៖រេិតាងេ ឺាតចហ ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំទៅកាន់កន្លែងសិល្បៈ សុវណ្ណាភូមិដែលជាកន្លែងបញ្ចាំងរឿងគំនូរជីវចលនិងរឿងខ្លីៗ។ បន្ទាប់មកពួកយើងទៅកាន់ ជជធ ដើម្បីពិនិត្យមើលកន្លែងសំរាប់រៀបចំសិក្ខាសាលារឿងគំនូររូបភាពរបស់ខ្ញុំហើយបន្តដំណើរទៅកាន់ផ្សារថ្មី 9ជនេតរាល ាំរកតេប និងទិញកាហ្វេវៀតណាម និង កាហ្វេកម្ពុជា។ កាហ្វេកាហ្វេ ខ្ញុំត្រូវតែធ្វើសៀវភៅរូបភាព


Tags: Cambodia,Indonesia,comics,komik

Komik Kamboja baru saja log on

ថៃ ចន័្ទ ទី ២១ វិច្ចិកា ២០០៥
រឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជាទើបតែបញ្ចូលក្នុងគេហទំព័រ
នៅទីបញ្ចប់ បន្ទាប់ពីរងចាំអស់រយៈពេលជាយូរ គំរោងរូបភាពនៅកម្ពុជាត្រូវបានបញ្ចូលនៅក្នុង គេហទំព័រ។ កាលពីដំបូង ្ញៀហន ឺេកេស ជាអ្នកពិគ្រោះយោបល់ផ្នែកសិល្បៈពី ជាលិថៀរនិា ដែលរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ មានគំរោងដើម្បីបើកចក្ខុយុវជនកម្ពុជាស្តីអំពីគំនូររូបភាពនិងវប្បធម៌រូបភាព ផ្សេងៗទៀត 9គំនូរជីវចលប បានអញើញរូបខ្ញុំធ្វើជាអ្នកបង្ហាញអំពីសកម្មភាពរឿងគំនូររូបភាពនៅ ឥណ្ឌូនេស៊ី។ ការកំណត់ពេលវេលាជាក់ លាក់មកទីក្រុងភ្នំពេញគឺកើតចេញពីទំនាក់ទំនងតាមរយៈអ៊ីម៉ែល និង ទូរសព្ទ័ ពី ភ្នំពេញ-ហ្សាកាតា។




ហេតុដូច្នេះហើយ ថែនេះខ្ញុំមានវត្តមាននៅទីក្រុងភ្នំពេញ រាជធានីនៃប្រទេសមួយ ដែលកំពុងរួចចាកផុតពី សង្គ្រាមស៊ីវិល។ តាមរយៈការសាកសួរជាមួយប្រជាជនកម្ពុជា ស្តីពីរឿងគំនូររូបភាពកម្ពុជានេះបង្ហាញ អោយឃើញថា វាជាការចាំបាច់ដើម្បីបង្កើតឡើងវិញនូវរឿងគំនូររូបភាព។ បើប្រៀបធៀប និង ឥណ្ឌ្ឌូនេសុីរឿងគំនូររូបភាពនៅឥណ្ឌូនេស៊ីមានប្រជាប្រិយភាពជាងរឿងគំនូររូបភាពនៅកម្ពុជា ទោះបីជា យើងមានអារម្មណ៏អៀនខ្ម្មាស់នៅពេលដែលយើងនឹកឃើញថា ប្រទេសរបស់យើងជាប្រទេសដែលពុក រលួយជាងគេបំផុតនៅលើពិភពលោក។ ក៏ប៉ុន្តែនោះ គឺរឿងរ៉ាវប្រទេសជាតិ ដោយឡែកតាមលក្ខណៈ ភូមិសាស្ត្រ ប្រទេសថៃ ប្រទេសសឹង្ហបុរី និង ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី នៅជិតទីក្រុងភ្នំពេញ ក៏ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេជ្រើសរើសយកឥណ្ឌូនេស៊ី។ រឿងគំនូររូបភាពឥណ្ឌូនេស៊ីមិនទាន់ជារស់រវើកទេ ផ្ទុយទៅវិញរឿងគំនូររូបភាពប្រទេសជិតខាងបានរស់ឡើងវិញហើយ។ សូមអ្នកជឿថាយើងបានបោះ មួយជំហានទៅមុខហើយ ហេតុដូច្នេះហើយវាមិនជាខុសឆ្គងអ្វីទេដើម្បីបបួលប្រទេសកម្ពុជាធ្វើ ដំណើររួមគ្នា។

Test

testing...